Magnus Carlsen won maandag met 7,5 uit 9 zeer overtuigend de Grenke Classic. Het zoveelste kunststukje van een man in bloedvorm, die als een raket omhoogschiet op de ratinglijst naar 2875(!). Op de vraag van commentator Jan Gustafsson of hij nu als doel heeft een rating van 2900 te bereiken – iets dat nog geen sterveling ooit gelukt is – antwoordde Magnus: ‘Eigenlijk dacht ik daar nooit aan, maar nu het in het vizier ligt zal ik het toch proberen. Het is vooral prettig dat ik weer goed speel.’ Geen opzienbarende uitspraken van de wereldkampioen, maar misschien wel een goede tip voor jonge schakers.
Komt de voorbereiding op het bord?
Het zal nog wel even duren voordat we zo goed worden als Magnus. Jezelf doelen stellen is belangrijk, maar dat hoeft niet alleen ratingwinst of toernooiwinst te zijn. De snelste weg om een betere schaker te worden is waarschijnlijk veel plezier hebben en leergierig zijn. Veel plezier, dat is natuurlijk makkelijk gezegd vanaf de zijlijn. Heb je niet het meeste plezier als je alles wint? Hoe het ook zij, nu die spanning van de eerste rondes er een beetje vanaf is, zien we dat de schakers zich steeds meer richten op de partijen zelf. Die ranglijst en rating komen de laatste rondes wel weer. In de 4e ronde (de Jeugd C speelt in totaal twee ronden meer) was in elk geval weer het nodige vuurwerk te zien.
Op bord 1 nam Romayn Brandsma uit Purmerend het op tegen Roger Labruyere uit Almere. Roger ging voor een Siciliaan, Romayn koos voor de Alapin-variatie met een loper op g2. Roger greep de controle over de d-lijn en al met al was de zwarte stelling een stuk actiever, en dat is in de groep van schakers tot en met 14 jaar vaak doorslaggevend. De zwarte loper op b7 bleek een stuk sterker dan zijn witte vijand op g2 en met een mooie combinatie kon Roger het pleit beslechten.
Khoi Pham verwachtte dat het wel eens een zware middag zou kunnen worden tegen Loek van der Hagen op bord 2. Vooraf gaf Khoi aan dat hij nog niet echt in vorm is, en dat Loek tactisch erg sterk is. Loek volgde in de Najdorf een scherpe theoretische variant, maar vergat Lxf6 in te lassen voordat hij met Lxb5 zijn loper offerde voor activiteit. Uiteindelijk had hij een toren en een pion voor een loper en een paard, maar op hoog niveau – en daar kunnen we hier zeker van spreken – is dat meestal in het voordeel van de twee stukken. Loek probeerde zich terug in de partij te vechten, maar Khoi maakte het professioneel af.
Loek met de handen in het haar
Op het derde bord kruisten Mitia Shadrin en Kasper Bleeker de degens. Twee spelers die het risico niet schuwen, en dat bleek maar weer eens. Uiteindelijk was het Mitia die aan het kortste eind trok, een mooie zege van Kasper tegen een gevaarlijke klant.
Na zijn verlies in de eerste ronde won Ciro Catalan knap twee keer op rij. Hij nam het in de vierde ronde op tegen de veel hoger gerate Wahe Boghossian. Dat hoeft geen probleem te zijn voor Ciro, zoals hij al bewees door eerder bijvoorbeeld Nanne te verslaan. Ciro won weer, op uiterst kalme wijze nog wel, en bewijst veel meer waard te zijn dan de rating van 1599 die nu nog achter zijn naam staat.
Timo Yeh is stiekem ook met een prima toernooi bezig; hij verloor alleen nog maar van Khoi. Timo was tijdens de tactische verwikkelingen in het middenspel net iets slimmer dan zijn tegenstander Vladimir Bartels en dat kostte de laatste een paard: 1-0.
Ans Jahkari speelde een goede partij, maar het was net niet genoeg
Eline Roebers tegen Alan Bakija op bord 6 is ook zo’n duel dat op papier eenvoudig beslist zou moeten worden in het voordeel van de eerstgenoemde. Maar hoe vaak hebben we al niet geconstateerd dat rating niet altijd alles zegt? Eline speelde echter een strakke partij. Ze moest het opboksen tegen een solide Caro Kann van Alan. De Amsterdamse snoepte in het eindspel op listige wijze een pionnetje van het bord, waarna er lopers van gelijke kleur overbleven. Ze maakte het professioneel af, en was na afloop zichtbaar opgelucht.
Een nauwkeurige overwinning van Eline
De onderste twee borden eindigden beide in remise. Daniel Franke en Polle van Arendonk vochten het uit tot er alleen nog twee koningen en een paar pionnen symmetrisch op het bord stonden. Sven de Putter en Vincent Tiggelman besloten tot een salonremise na 10 zetten. Dat is helemaal niet zo raar als je niet zo lekker aan het toernooi bent begonnen. Nu staat tenminste iedereen op het scorebord.
In de vierde ronde spatte plezier spatte er weer vanaf, al zullen de verliezers daar ongetwijfeld anders over denken. Maar vergeet niet, Magnus is ook altijd heel chagrijnig als hij niet wint, en dat mag natuurlijk ook. Het leuke aan schaken is dat er altijd weer nieuwe kansen komen; er blijven nog maar liefst vijf ronden over om er een mooi toernooi van te maken!
