Behalve de zeer populaire Siciliaan is het Schots Gambiet – ook wel de Morphy Attack genoemd – een graag geziene gast onder jonge schakers. Het is niet voor het eerst dat we deze opening op het bord zien verschijnen dit toernooi. Een scherpe opening die – als zwart zijn huiswerk niet heeft gedaan – tot een heuse slachtpartij kan leiden. Maar op bord 1 had Romayn Brandsma zijn huiswerk wel gedaan. Sterker nog: hij speelde het Schots Gambiet zelf de vorige ronde nog met wit, dus hij kent de opening op zijn duimpje.
Drie uit drie. Gaat Romayn Brandsma meedoen om de titel?
Toch waagde Wahe Boghossian het zijn tegenstander uit te dagen op diens eigen terrein. Romayn kwam na een uitgebreide theoretische variant behoorlijk prettig te staan. Zijn twee lopers waren de baas over de twee paarden van zijn tegenstander. Romayn besloot de partij met een fraai kwaliteitsoffer en na 22 zetten was het bekeken; een miniatuurtje uit het boekje.
In de partij op bord 2 tussen Khoi Pham en Timo Yeh zou je na twintig zetten kunnen denken dat de stelling voort zou zijn gekomen uit een Sicilaan: een scherpe stelling met 0-0-0 tegen 0-0, een open c-lijn, oprukkende witte pionnen op de koningsvleugel en kansen voor beiden. Maar wat doet die witte pion op d4? Inderdaad, de opening komt voort uit het Damegambiet. Desondanks resulteerde de pot in een scherpe strijd die Siciliaans aandeed en waarin Khoi zijn opponent tactisch de baas was: 1-0.
De diepe concentratie van Khoi Pham werd beloond
Daniel Kutchoukov koos voor een Maroczy-achtige opstelling tegen de Draak van Loek van der Hagen. In de strijd tussen de twee outsiders bleef het lange tijd in balans, maar ergens verloor Daniel een pion. Hij ruilde daarna vrijwillig zijn paard, dat toch zijn beste stuk leek. Als er dan alleen nog twee torens en een hoop pionnen op het bord staan, en je tegenstander heeft ook nog de controle over de enige open lijn, dan weet je dat je speelt voor twee resultaten, maar niet voor de winst. Daniel vocht nog even, maar moest toch de meerdere erkennen in Loek.
Op bord 4 maar weer eens een wilde Siciliaan, tussen Roger Labruyere en Leandro Slagboom. Het feest begon met een thematisch paardoffer van wit op d5. Daarna vlogen de stukken heen en weer, beide dames infiltreerden in het vijandelijke kamp en koningsveiligheid stond niet op bovenaan de prioriteitenlijstjes van beiden. Roger trok uiteindelijk aan het langste eind. Een prachtig duel dat het naspelen meer dan waard is!
Eline Roebers moet nog groeien in het toernooi. Ze speelde met zwart een Siciliaan die de contouren kreeg van een Sveshnikov. Dat bekent na de ruil van de dames een uitgeklede stelling met een sterk wit paard op d5 tegen een veel mindere zwartveldige loper. Ondanks het ruime ratingverschil met Ansh Jakhari zal Eline gezien de stelling tevreden zijn geweest met zetherhaling en remise. Ze is natuurlijk minder blij met de stroeve start van haar toernooi. Of zien we hier de voorbode van een Zwitsers gambiet?
Na een lang gevecht en heel veel damezetten en heel veel schaakjes van wit won Kasper Bleeker van Arthur de Winter. Mitia Shadrin won weer een mooie partij in zijn kenmerkende creatieve stijl. Dit keer moest Duncan Klaren eraan geloven. In een Siciliaan rekende Mitia terecht op zijn oprukkende zwarte pionnen en hij besloot de partij met een fraai schijnoffer van de dame.
Na drie ronden bij de C Jeugd ligt Romayn alleen aan kop, maar ik heb zomaar het idee dat in deze groep alles nog open ligt en dat dat weleens tot het einde zo zou kunnen blijven. Eén ding weet uw verslaggever zeker: we zullen nog heel veel spectaculairs te zien krijgen!
