Gisteren stond Amersfoort nog centraal, maar de komende week draait alles om Assen. Terwijl de Drentse provinciehoofdstad werd geteisterd door een plensbui, regende het verrassingen en narrow escapes in het plaatselijke Van der Valk Hotel.
A-Jeugd v.l.n.r.: Dylan, Liam, Bas, Robin, Sebastian, Max, Machteld, Siem, Mick, Eelke, Geert, Jord, Simon, William, Sjoerd en Job.
In de eerste ronde van een Zwitsers toernooi zijn de krachtsverschillen groot, wat traditioneel tot een hoop vlotte inmaakpartijen leidt. Niet dit keer. In alle partijen werd op het scherpst van de snede gevochten en al gauw kwamen diverse kanshebbers ernstig in de problemen. Onder hen was overigens niet Wiggert Pols. Net als vorig jaar begon zijn toernooi al op zaterdag. Tegenstander Jelmer van Aken was bereid de titelverdediger op Koningsdag bij hem thuis te ontvangen en moest dat vriendelijke gebaar met een vrij kansloze nul bekopen.
Ook Max Warmerdam kwam zonder kleerscheuren door de eerste ronde heen, maar eenvoudig ging het allerminst. Tegen Machteld van Foreest, die eigenlijk nog in de C mag spelen, werd hij al vanaf de eerste zet flink aan het denken gezet. In het Benkő-gambiet had hij de grootste moeite om compensatie voor zijn pion te vinden, maar nadat hij zijn e-pion voor wits b-pion had geruild, had hij het ergste wel achter de rug en leek hij op remise af te stevenen. Toen gebeurde dit:
Minder moeite had Liam Vrolijk om zijn partij tegen Robin Reichardt in een vol punt om te zetten. Hij verhinderde consequent zwarts bevrijdende …c6-c5, waardoor de loper op b7, de dame op a8 en de toren op a7 als mollen begraven werden. Vervolgens sloeg hij aan de andere kant hard toe met een paardoffer op f7.
Een paardoffer op f7 was eveneens het thema in de partij tussen Elnathan Ghebreab en Mick van Randtwijk. Nadat Mick met 16…Lc8-b7 zijn e-pion in de steek had gelaten, profiteerde Elnathan direct. Mick besloot een kwaliteit te geven, maar kon het eindspel daarna niet meer houden, zijn taaie verdediging ten spijt.
Een andere verrassing was de gedegen overwinning van Jord Ypma op Sjoerd van Roon. Jord leek te zijn geïnspireerd door het openingsspel van AlphaZero: eerst het centrum vastleggen en dan op de flank aanvallen. Hij offerde een pion om door het centrum heen te walsen. De witte pionnenlawine vermorzelde vervolgens alles wat op z’n pad kwam. Een positioneel meesterwerkje! AlphaZero had het waarschijnlijk niet beter gedaan.
William Gijsen leek even op weg naar een stunt toen hij in het Siciliaans lekker met zijn pionnen op kon rukken. Helaas voor hem kwam zijn offensief krakend en piepend tot stilstand, waarna Eelke de Boer in de counter toesloeg.
Ook niet helemaal tevreden zal Sebastian Halfhide zijn geweest met zijn partij tegen Geert van Hoorn. In de opening miste hij ogenschijnlijk 9…c4, waardoor hij met een dubbele c-pion werd opgezadeld. Even later was de dubbelpion weer verdwenen en wist Sebastian de wat rommelige partij naar zich toe te trekken.
Rommelig lijkt ook de juiste omschrijving van de partij tussen Job Emans en Edwyn Mesman. Job kwam met een dijk van een stelling uit de opening en dacht de partij met een mooi kwaliteitsoffer krachtig te beslissen. Helaas voor hem werd het offer niet aangenomen, waarna de toren nogal dom stond. Mede dankzij een ver opgerukte b-pion wist Edwyn de partij nog te winnen.
Siem van Dael kwam met een duidelijke positionele plus uit de opening. Bas van Doren verdedigde zijn stelling een tijdlang voorbeeldig, totdat hij een dameoffer toeliet, waarna hij wits d-pion niet meer kon tegenhouden.
Bij Simon Elgersma werd de a-pion de held. Tegen Dylan Achuthan liet hij (waarschijnlijk ten onrechte) de g-pion in leven, waarna zijn e-pion van het bord ging. In zijn verwoede pogingen zijn initiatief in iets tastbaars om te zetten, wist hij plotseling een vrijpion te creëren die niet meer met normale middelen af te stoppen was.
Zodoende wonnen de zes hoogstgeplaatste spelers hun partij, al kwamen sommigen met de schrik vrij. Daarmee is het toernooi veelbelovend begonnen. Dit smaakt naar meer!
