Vandaag hakken we het toernooi doormidden. Zeker in een toernooi met weinig deelnemers vinden de belangrijkste wedstrijden meestal zo ronde 4 à 5 plaats, aangezien de toppers elkaar vaak dan al tegenkomen.
Zo vinden we op bord 1 Jule Cordes tegen Dana Verheij, twee van de drie koplopers. Beiden openden met de klassieke zetten in het afgewezen damegambiet. Bij deze opening komt een partij dan ook vaak pas laat op gang. En zie daar, vanaf zet 27 komt er beweging in de stelling. Zwart gaat wat met de toren en het paard schuiven zonder echt doel. Wit weet de zwarte toren gratis op te halen en stoomt door naar de overwinning. Op zet 39 geeft zwart op.
Op bord 2 treffen we Sara Martinez tegen Rolinde den Heijer, een van de directe achtervolgers tegen de derde koploper. In de Siciliaan ontstond een voordeeltje voor wit na het wat onorthodoxe 9… c5. Het voordeel ebde weg en de partij ging rustig verder. Op 19…f5 miste wit de kans op groot voordeel, al bleef ze wel ok staan. Maar zoals wel vaker gaat er na een gemiste zet opeens nog meer mis. Wit verloor de grip op de stelling en zwart hakte er lustig op los. Maar zie daar, hoe moeilijk is het om een op papier gewonnen partij af te maken. Zwart koos verkeerd en de partij kantelde terug naar remise.
Katja Venema mocht het op bord 3 opnemen tegen Stella Honkoop. In het Koning-Indisch speelde zwart al vroeg a5. Typisch zo’n zet waar van je denkt ‘gaat dat ergens toe leiden’ en dan vergeet je hem. Zou dat later nog terugkomen? Op zet 18 besloot zwart tot een ruil die eigenlijk in het voordeel van wit is, mede door de open d-lijn die ze stevig in bezit had met de verdubbelde torens. Wit speelde keurig door, zonder rare fratsen. Totdat ze diep in het gewonnen eindspel op zet 69 de foute zet deed en in remise moest berusten.
En die pion op a5? Helemaal vergeten! En gewoon ergens geruisloos van het bord verdwenen. Dat kan natuurlijk ook.
Marieke van Essen kreeg op bord 4 tegen Luana Mensing de Najdorf op het bord. Deze partij kabbelde een hele tijd voort. En opeens was het in zet 22 voorbij. In plaats van in onderstaande stelling de toren te slaan, volgde Pg7 met een potentiële mat in 5 als gevolg. Dit is klassiek wat je niet wilt: een goede partij spelen en met één onachtzaamheid de partij verliezen. Alle schakers hebben dit meegemaakt en lijden in stilte met zwart mee.
Nirupa Ganeshram en Amelia Jonkman trokken ten strijde op bord 5 in het Frans. Beiden kwamen gelijkwaardig uit de opening en het was zoeken naar een aanknopingspunt voor een aanval. Zwart deed een paar zetten waar wit wat had kunnen halen, maar dit niet deed. Maar toen zwart volhardde hierin, besloot wit om toch maar eens toe te happen. En dit bleek zeker nog niet te laat. Integendeel, wit liet het voordeel niet meer los maar breidde het gestaag uit naar een gewonnen stelling. Zwart probeerde er nog pat uit te slepen, maar dat liet wit niet toe.
Het was aan Cato de Zoeten om ten koste van Veronique Bogouslavskii de weg terug te vinden naar de posities waar we haar verwachten. Van Veronique mag je verwachten dat ze daar niet aan gaat meewerken. Ze besloot het Scandinavisch van stal te halen. Wit had een iets beter stelling na de opening, maar deze werd pas substantieel na 16…Df6. De partij golfde nog wat op en neer, maar toen zwart een aanval op haar toren pareerde met een
tegenaanval, kon wit met een stuk tegen twee pionnen het eindspel induiken, waarbij een van die pionnen al snel van het bord ging en het enkel nog een kwestie van techniek was voor wit.
En het is Manixia Wortman gelukt om op bord 7 van de 0 af te komen tegen Katja Tangarife Ramirez. In de moderne opening wist zwart de koningsvleugel van wit aan gort te spelen. En nog voor wit kon rokeren beheerste zwart ook de open c-lijn, waardoor de koning wel heel moederziel alleen kwam te staan. Zwart had absoluut kansen op de overwinning, maar zag zich toch in een toreneindspel met 1 pion meer terecht komen, die ze ook nog eens inleverde. De dames kwamen remise overeen.